3. Het verblijf op Kreta

“Kapitein?” “Ja?” Zei ik slaperig. “Ik denk dat we er zijn, we hebben Kreta bereikt!” Ik stond langzaam op, en rende toen snel naar het strand. Maar ineens stond ik stil: het drong tot me door: ik moest de Minotaurus verslaan! Ik dacht dat ik wel genoeg tijd op zee zou zijn om wat te bedenken; maar we waren er al! Ik rende weer, maar nu in blinde paniek. “Gegroet, Atheners!” hoorde ik plotseling. Daar waren de Kretenzers al! Ik ontmoette koning Minos en… hoe heette ze ook alweer? O ja, Ariadne. Ze deed een voorstel: “Als jij, Theseus, met mij trouwt en naar Athene brengt, zal ik Ariadne, jou en de Atheense kinderen redden.” Ik had nog steeds geen plan dus ik pakte wat ik pakken kon, maar het enige wat ze me gaf was een bolletje wol! “Bind dit aan de deur en neem het met je mee.” zei ze. Moest ik nou de deur meenemen, zei ze dat nou? Compleet gestoord. Toen werden we in het labyrint losgelaten, en opeens kreeg ik een geniaal idee! Wat nou als ik de draad aan de deur bond en de draad meenam: dan zou ik gewoon de draad kunnen terugvolgen en ontsnappen, eitje! Na een paar hele saaie uren en weer gezeik aan m’n hoofd van de kinderen kreeg ik weer een brilliant idee: “Wat nou als ik tegen de kinderen zeg dat ik de Minotaurus heb gedood terwijl ze aan het slapen waren, dan zou niemand weten dat ik gewoon niks heb gedaan. De Minotaurus zou verhongeren omdat er geen kinderen meer gevoerd zouden worden en ‘klaar is Kees’. Zo gezegd zo gedaan, op naar Athene!